15 Temmuz’da sevgili ülkemiz çok şiddetli bir fiziksel yardım aldı. Büyük Millet Meclisine daha sonra oturumda olan yedi bomba atıldı. Binanın sağ kanadı ciddi şekilde hasar gördüğü için, Milletvekilleri yeraltındaki sığınaktaki toplantılarına devam etmeye devam ettiler. Halkların temsilcileri binayı terk etmeyi reddetti ve önümüzdeki darbe saatinin engellendiği yirmi dört saat boyunca nöbet tuttu. Lütfen 139 yıllık tarihinde daha önce, ne düşman ne de düşmana karşı, Türkiye Parlamentosu'na (1877) ciddi şekilde saldırılmadığını unutmayın. Bu lanet olası transgresyon ilk.
Aynı zamanda, Onurlu Recep Tayyip Erdoğan ve ailesinin torunları da dahil olmak üzere tatil yaptıkları mütevazı sahil beldesi, ağır silahlı gece manzaraları ile ağır silahlı bir düzine adam tarafından basıldı. Erkekler maskeli ve askeriydi, aksi halde hiçbir rütbesi yoktu. Güvenlik görevlileri çeteye girerken, Türkiye Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı, suikast girişimini sadece on beş dakika boyunca kaçırdı. Lütfen, uzun tarihimizde, başbakan Adnan Menderes'in de dahil olduğu hiçbir siyasi liderin yasal yargılama yapılmaksızın görüşülmediğini lütfen unutmayın.
Gerçek şu ki, Türk halkı, ölümle öldürülen suikastla ölümün, John F. Kennedy, Martin Luther King, Jr, Benazir Butto, Thomas D'Arcy McGee, Rafic Hariri, Mahatma Gandhi de dahil olmak üzere, herhangi bir lider için kefaretle bağlandığı fikrinden nefret ediyor. birkaç. Şimdi, uğursuz gece helikopterlerinin ve jetlerinin manzaralarını ve seslerini farketmeden Ankara gökleri üzerinde ateşlediğini hayal edin. Bunu yaptıktan sonra, Saddam Hüseyin, Muammer Kaddafi vahşice parçalanmış cesetlerinin, baskın Sadede Hüseyin'in ve / veya Türkiye Parlamentosu'nun kadın ve erkek üyeleri ile bir araya geldiği vahşice parçalanmış organlarının uluslararası medyası tarafından sunulan soğukkanlı görüntüleri düşünün. Çılgın hashashinleri ne pahasına olursa olsun durdurmaya kararlı sokaklara giden Türklerle empati kuramazsınız.
Lütfen Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın, son on yılda,% 52'lik takdire ulaşan son dönemdeki cumhurbaşkanlığı yarışması dahil tüm yerel ve ulusal seçimleri kazandığını lütfen unutmayın. Bu nedenle, şüphesiz Mustafa Kemal Atatürk'ten bu yana en popüler Türk lideri. Buna rağmen, tanklarla karşı karşıya kalan silahsız insanlar hiçbir şekilde tamamen Erdoğan taraftarlarından oluşmadı. Ayrıca, Adalet ve Kalkınma Partisi’nin kıskanç taraftarları, sabahın erken saatlerine kadar uyanık kalabilen dev kalabalıklar da değildir. Her demokratik zaferden sonra dünyamızın kazanılmayı bekleyen başka bir savaş olduğunun bilincinde olan tecrübeli bir ulusun çoklu ideolojik üyelerinden başka bir şey değiller.
İnsanların yaşam tarzlarını seçme haklarının doğal, temel bir hak olduğuna ve bu nedenle de bütünleşik demokrasinin varsayımlarının bir sonucu olduğuna inanan kararlı bir lotuz. Bu nedenle, demokratik olarak seçilmiş hiçbir hükümet darbeyle devrilmeyi hak etmiyor. Silahsız sivillere yönelik hiçbir saldırı, halkların kesinlikle kazandıkları vergilerle güvence altına alınan silahlarla kendi orduları tarafından değil.
Lütfen 15 Temmuz’un bir Play Station oyunu olmadığını unutmayın. 250'den fazla erkek ve kadını kaybettik. Yaklaşık 1500 kişi yaralandı, bazıları öyle ağır ki, muhtemelen başaramayacaklardı.
Bunun asıl amacı Türkiye'de olduğumuz için kızgın ve incinmiş olduğumuzdur. Bu nedenle, şefkat olmasın, bazıları dostlarımıza ve müttefiklerimize tesadüf etmemi bekliyoruz - ve en azından bir miktar uluslararası medyadan duyduğum saygı. Kasvetli olduğumuz için BBC Arapça'ya, Sky News Arabic'a, El Arabiya TV'ye, ITN diplomatik editörüne ve ABD ağlarına, Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın "bittiğini" veya "Almanya'ya kaçtığını" söyleyen ateşli yorumlara şahit olduk.
Sunday Times haksız yere hileli kesimi “demokratik ve laik hukukun koruyucusunun koruyucusu” olarak ilan ettiğinden, kendimizden biri olan muhabirimiz Andrew Finckel tipik olarak Türk sahnesinin gerçeğini görmezden geldi ve The Guardian'dan habersiz bir şekilde öğüt verdi: “Başarısızlık dersi Darbe, Türkiye'nin bölünmüş bir toplumun farklı yönlerini bir araya getirebilecek bir lidere ya da en azından denemeye istekli olan birine ihtiyacı olduğu yönündedir. ”Bu, son yirmi yıldır aklımızda yaşayan bir erkektendi.
“Dört büyük siyasi partiden Türk milletvekillerinin, darbeye teşebbüsleri hükümeti devirmeyi başaramadıklarından sadece birkaç saat sonra toplandıkları mecliste bir araya gelmesi büyük bir dayanışma sergilemedi” gerçeğine gelince; açıklama çoktan tasarlanıp hizmete sunulmuştu: “Yapılmadıklarını bilerek, görevdeki diktatörün (lütfen Erdoğan’ın Erdoğan olacağını unutmayın!) ölümcül öldürme toparlanmalarına dahil edileceğini de unutmayın.”
Başka bir ezici yorumcu, Joachim Global Research'ın Hagopian'ıydı. Ticaretten çıkan eski bir ordu subayı olan faul ABD psikoloğu, durumunun utanç verici şekilde küçük düşürücü ve koruyucu bir şekilde değerlendirilmesini önermek için koştu: “Tipik olarak politik liderler (Erdoğan gibi) iktidarda kalmak için uğraşırken ne yaparlar ? Sahte bir darbe veya savaş başlattılar; sabotaj kargaşasına ('Doğu despotları hakkında kaba indikatörlere dikkat et) dövülebilir, bayrak sallayan vatandaşları arasında (Türk halkı!
Time, Newsweek, The Economist ve Der Spiegel dergilerinin kapaklarında olduğu gibi şaşkına döndü ve kanlı teşebbüsü gizleyen ve kaçınılmaz bir harman olan kaçınılmaz bir kolaj olan hasta hissini yaymayı başaran gazetecilik becerisini öğrenmeye çalıştı. Olağanüstü Hal durumunda, Obama ve Kerry gibi Batılı liderler, Erdoğan'ın nihayet karar vermeden önce kararsız bırakılacağı umuduyla, saatlerce sessizce bekleyerek “hakarete uğrayan yaralanmaları” eklediler; ”
“Kim kulakları varsa, duysunlar” dediler, 11: 16-24. Gerçekten kendi kendine merkezli ve tipik olarak kendilerini evrenin merkezi olarak gören çocuklara nezaketle benzettiği kibirli Pharise'lerden bahsediyordu. Şikayetleri genellikle kurgusal olaylarla ilgilidir - buna rağmen kurmaca büyük kötülükleri doğurabilir.
Dünyanın bu bölgesinde yaşayan bizler, bu modern Trouble Times'ın da geçeceği umudumuzu sürdürüyoruz. Diyet ve vicdan adamları bir kez daha Batı ufkunda görünecek. Bizim direncimizi duyduklarında yas tutacaklar ve borularımızı duyduklarında sevineceklerdir. Ne yazık ki, Dünya'nın kulakları ne oryantalist ne de İslamofobik kurgu ile tıkanmış insanlara ihtiyaç duyuyor.