Şiddet, bir imdat çığlığıdır; yönünü bulamamış bir ruhun çıkış yolu olarak seçtiği. Şiddet, “ben varım” demenin bir yoludur, bunun için bir başka yol bulamamışların başvurduğu. Şiddet bir yas tutma biçimidir, kendini kaybetmiş bir ruhun kendi kaybına duyduğu. Şiddet bir öç alma biçimidir, kişinin kendi sahip olamadıklarına sahip olanlardan aldığı. Şiddet güçsüzlerin gücüdür, sonuçları kendini de başkalarını da inciten. Şiddet göz ardı edilenlerin isyanıdır.
Gündem çok hızlı değişiyor, bilgi kirliliği internet ve sosyal medya aracılığıyla çığ gibi büyüyor ve kabul etmememiz gereken her şey bir süre sonra hepimiz için normal olarak algılanmaya başlıyor. Bu yanlış normallerin başında da maalesef “şiddet” geliyor. Alışıyoruz, kabulleniyoruz, görmezden geliyoruz ve sonunda da normalleştiriyoruz. Burada yaptığımız şeyin tanımı ne olursa olsun maalesef o noktadan sonra şiddete bizim de ortak olduğumuz gerçeğini değiştirmiyor.
Ağzımızı her açtığımızda Ecdad'ın Medeniyet Anlayışı, Yaşama ve Yaşatma Hassasiyetine Örnekler Vererek Gururla Değinirken İşte Türkiye'nin Toplumsal Cinnet Halini Gösteren Bir Kaç Resim
Hırsımızı Birbirimizden Almayı Çoktan Aştık Masum Hayvanlardan Alıyoruz.
Buyrun İzleyin Şiddetin En Sapkın Biçimleri,Bu Resim Bizim Resmimiz, Bu Hâl Bizim Hâlimiz İYİ DEĞİLSİN TÜRKİYE...
